کتبت قصة شوقی و مدمعی باکی!
بیا که بی تو به جان آمدم ز غمناکی..
بسا که گفتهام از شوق با دو دیده خود،
ایا منازل سلمی فاین سلماکی..
عجیب واقعهای و غریب حادثهای!
انا اصطبرت قتیلا و قاتلی شاکی..
که را رسد که کند عیب دامن پاکت..؟!
که همچو قطره که بر برگ گل چکد پاکی...
ز خاک پای تو داد آب روی لاله و گل؛
چو کلک صنع رقم زد به آبی و خاکی..
صبا عبیرفشان گشت ساقیا برخیز!
و هات شمسة کرم مطیب زاکی..
دع التکاسل تغنم فقد جری مثل،
که زاد راهروان چستی است و چالاکی..
اثر نماند ز من بی شمایلت آری!
اری مآثر محیای من محیاکی،
ز وصف حسن تو حافظ چگونه نطق زند..؟!
که همچو صنع خدایی ورای ادراکی..
عالیجناب حافظ
برچسب : نویسنده : abalcowmn-poet7 بازدید : 165